In de buurt van mijn woonplaats Meppel ligt het gehucht Rogat, een paar huizen op een kluitje langs de oude Hoogeveense Vaart. Een fors bemeten sluis doceert het water dat van de Drenthe Heuvelrug komt op weg naar wat het afvoerpuntje van Drenthe heet – Meppel. Met enige regelmaat doe ik een rondje Rogat voor een ‘waarnemende wandeling’ en schrijf woorden en zinnen in het kleine – met roze elastiek omspannen – notitieboekje dat ik altijd bij me heb. Thuisgekomen doorblader ik het en vul het soms aan met wat ik gezien-gehoord-geroken-getast heb. Zo ontstaan ruwe schetsen van waaruit ik een schilderijtje zou kunnen maken – of zoals dit keer – Haiku’s. Gevormd op het palet van mijn verbeelding vertellen ze hun eigen verhaal.
de paarden eten
nu nog rustig samen, straks
vechten de rassen
vissers, turend aan
de waterrand, wachtend op
een eerste rimpel
zittend op een paal
vangt de aalscholver met zijn
vleugels de warme zon
de Rogatsluis breekt
het zoekend water van de
Hogeveense Vaart
’t Kuipersdijkje slaapt
zandpad – karrespoor – molshoop
boerderij in ruste
ginds draagt het land een
koeienstal op flarden mist
ark in de branding
De Knijpe – tolhuis
witte balken zijn doelloos
als open armen
10 maart 2022
Haibun
nu ik mijn ogen sluit
