jij zoete wind van recht en waarheid
doorstorm de akker van het zwijgen
voer weg het doodskleed van vergeten
toon ons wat zonder graf begraven leek
en als je uitgezuchte boosheid is gaan liggen
roep dan naar wie de akker wil betreden
het niemandsland van schuld en schaamte
van prikkeldraad en grenzeloos gedrag
en wacht
en wacht op haar
en neem van haar haar eigen schuld
haar stenen keien van gestolde schaamte
begraaf ze waar het eeuwig donker blijft
verlicht haar last, herlicht haar leven
doorploeg met haar het oude land
maak nieuwe voren en herstel de aarde
laat haar haar nieuwe dromen zaaien
zodat ze eind’lijk bloeien kan