Als opvoeder kun je je met enige regelmaat ongerust maken over de ‘wegen’ die je kinderen gaan. Als er één een route kiest die niet in jouw Tom-Tom staat zou je, net zoals dat apparaat vaak doet, willen schreeuwen ‘keer om’. Dat doe je dan ook vaak, maar het gevoel dat het niet helpt deel ik met veel andere ouders en om mijzelf en hun moed in te spreken zeg ik dan dat ze op ‘Gods tijd’ en vooral op ‘Gods wijze’ wel weer ‘thuis’ zullen komen. Daarbij vertel ik dan het verhaal dat een neef van mij vertelde over zijn ‘verloren zoon’. Ik wil het u niet onthouden.

Het boterde al langer niet thuis en in de kerk. Verwijdering was het gevolg en hoe harder er gebeden en begrensd werd hoe meer hij iedereen als zand door de vingers glipte. Het verdriet veranderde de gevouwen handen in gebalde vuisten en het afscheid leek definitief. Zoonlief verhuisde naar een grote stad aan zee in een ver land en verbrak de verbinding met de thuisbasis. Ginds voelde hij zich vrij en veilig om met volle teugen van het leven te genieten en zo zwierf hij langs paden en wegen en langs steden en havens.

Op een dag werd zijn nieuwsgierigheid gewekt door een groot schip met de naam Logos. De naam herinnerde hem aan iets van vroeger, van thuis. Een schare jongelui verspreidde zich over het haventerrein om de stedelingen uit te nodigen eens aan boord te komen. Was het zijn nieuwsgierigheid die hem aan boord dreef of het meisje dat hem uitnodigde of was er een mysterieuze Hand die hem aan boord trok? Wat hij daarbinnen ontmoette deed hem besluiten om de dagen daarna het schip te blijven bezoeken. Steeds was zij er ook weer die hem een Boodschap bracht die hem rust gaf en hem ook deed beseffen dat ze samen iets moois konden delen.

Het samen delen groeide uit naar een samen willen (be)leven. Na een half jaar meldden ze zich bij het ouderlijk huis om te vertellen dat ze thuisgekomen waren en dat ze voortaan dat gevoel ook met de achterblijvers wilden delen. Ze hebben er een groot feest van gemaakt en zijn inmiddels zelf ook ouder geworden in het besef dat je kinderen soms alleen echt thuis kunnen komen als ze eerst zijn weggegaan.

Gelukkig kunnen ze ook thuiskomen als hun geld niet op is….