Bloed (rode) wijn

Mijn pen was even opgedroogd de laatste tijd. Ik weet niet of het kwam door een gebrek of juist een teveel aan zaken om over na te denken. Het is er eenvoudigweg niet van gekomen zullen we maar zeggen.

Concerten, Goede Vrijdag, Pasen, de kids; waar zal ik beginnen; af en toe het licht aan en soms ook weer een beetje uit.

Zaterdag 20 april was Matthijn Buwalda samen met Insalvation op Nachtlicht-tour bij ons in Meppel. Het zijn van die gelegenheden die je samen met je gezin bezoekt om weer eens lekker te genieten en ook in de hoop dat – met name je kinderen – er iets positiefs aan over houden.

De voorafgaande dagen was het een beetje hommeles met één van de kids. Je wilt ze zo graag gelukkig zien – hun geluk is jouw geluk – ook als het gaat om vriendschappen. Het gerommel resulteerde erin dat de betrokken puber niets van zich liet horen vlak voor het concert en dus niet mee leek te gaan. Mijn vrouw besloot daarom maar thuis te blijven. Ik ‘moest’ wel omdat ik beloofd had foto’s te maken en ik wilde ook de andere kinderen niet teleurstellen. En zo begon ik aan een mooi concert met een steen op de maag totdat ……de telefonische mededeling kwam dat ‘het via een SMS-je uitgemaakt was’ even later gevolgd door een SMS-je dat ze alsnog naar het concert kwamen. De steen in mijn maag veranderde in een dobbelsteen met twee zessen. Eén omdat ik verdrietig werd vanwege het verdriet van mijn kind – hun verdriet is jouw verdriet -, de ander omdat ik blij was met het uiteindelijke resultaat.

Aan het aantal foto’s af te meten heb ik die avond mijn gedachten flink aan de kant geduwd. Gelukkig konden we met z’n allen terugzien op een hartverwarmend concert met liederen waarin we onszelf herkennen als zoekende kinderen van dezelfde Vader.

De dag erop bezochten we een naburige gemeente vanwege een aangepaste dienst. Ik zal er nog een keer een column aan besteden omdat die dienst me flink bezig heeft gehouden.

’s Avonds waren we te gast op de verjaardag van één van onze vrienden. Hij lijdt een rugpijn-vol bestaan. Met de pijn van mijn rolstoeldochter in gedachten kon ik een beetje met zijn ellende meevoelen. De volgende dag bezorgde ik hem een handvol preken die mij houvast hebben geboden als het gaat om de zin van en het omgaan met het lijden.

Goede Vrijdag bezochten we met het hele gezin de ‘lijdensdienst’ in onze eigen gemeente. De dominee had een nieuw pak aan en de rest van de gemeente was ook in stijl. Zelf heb ik het niet zo op met Goede Vrijdag. Ik vind het teveel ‘lijden en sterven’, zaken die we de laatste tijd zo graag van ons af willen zetten. Pasen is beter – opstanding. De dienst in onze gemeente bood veel liturgische diversiteit dit keer. Aan het einde nog een mooi stukje muzikale opstanding – opwekking. Zij aan zij zong ik samen met eerder bedoelde broeder ‘nooit meer lijden, nooit meer pijn’. Onze tranen verrieden onze gemeenschappelijke gedachten.

Tweede paasdag-avond naar een optreden van een praiseband in Hattem. Een jaarlijks terugkerende uitvoering van steeds grijzer wordende muzikanten. De kids wilden niet mee en achteraf waren we er niet rouwig om. Over de avond hadden mijn vrouw en ik gemengde gevoelens en we herinnerden ons dat dat vorig jaar ook al het geval was. Teveel gepraat voor een praiseband en ook de lied- en met name de beeld keuze is de onze niet. Teveel lijden ondersteund met afschrikwekkende beelden. Ik vind het gewoon te bloederig.

We verlieten de zaal met een terneergeslagen gevoel. Is er na Goede Vrijdag dan geen Pasen? Soms hebben we het gevoel te veel in een therapeutische sessie beland te zijn en dat je eerst iets ergs meegemaakt moet hebben wil je geraakt worden. Onze ziekte zal een andere zijn.

Eergisteren kerkcafé. Ja, café in de kerk, waar gaat dat heen met onze kerk? Ondanks mijn grieperigheid toch maar heen; het is immers een fijne plek om elkaar weer eens te ontmoeten en het was al weer zo lang geleden. Echt goede gesprekken dit keer en overigens ook goede wijn. De Kaapse Pracht liet zijn sporen na. De dag erna overdacht ik mijn zonden boven een teiltje.

Soms kun je teveel bloed (rode) wijn binnen krijgen.