in de lente
maakte ik vleugels
en wachtte op een
bries die nooit kwam
en bleef geaard
en zweeg

nadat de lente
was gestorven
heb ik mijn vleugels
hoopvol opgeborgen

in de zomer
strekte ik mijn vleugels
en wachtte op de
thermiek die nooit kwam
en bleef geaard
en zweeg

nadat de zomer
was gestorven
heb ik mijn vleugels
hoopvol opgeborgen

in de herfst
ontvouwde ik mijn vleugels
en schuilde voor de
storm die wel kwam
en bleef geaard
en zweeg

nadat de herfst
was gestorven
heb ik mijn vleugels
hoopvol opgeborgen

nu – in de winter
met opgeborgen vleugels
droom ik dat
ik zonder vleugels
vlieg op de woorden
die ik niet zeggen kon